GERANIUM - Pelargonium graveolens i GERANIOL. Obrona koni przed owadami.

Geranium czyli pelargonia pachnąca - Pelargonium graveolens - zwane również potocznie anginką, pochodzi z południowej i wschodniej części Afryki. W Polsce obecnie dość popularne jako roślina doniczkowa, hodowana w mieszkaniach z powodu silnego, cytrynowego aromatu i właściwości bakteriobójczych i przeciwwirusowych.
Od wiekow stosowane w medycynie ludowej jako remedium na wiele schorzeń:

  • przy infekcji ucha
  • do leczenia przeziębień, grypy, stanów zapalnych zatok, chorób układu oddechowego
  • aby wzmocnić odporności organizmu
  • dla złagodzenia objawów reumatyzmu
  • dla złagodzenia chorób skóry i przy egzemach

Geranium działa również odprężająco i uspokajająco. Olejek geraniowy jest stosowany w aromaterapii do łagodzenia stresu, poprawy nastroju i redukcji objawów depresji. Działa również przeciwwirusowo, przeciwgrzybiczo oraz bakteriobójczo.

 

Geranium w preparatach na owady.

Geranium jako roślina, sama  nie odstrasza owadów. To olejek eteryczny znajdujący się w liściach, ma te właściwości.  Otrzymywany z geranium olejek to geraniol i to jego silny zapach, bardzo przyjemny dla ludzi i koni, skutecznie zniechęca i odstrasza wszelkie owady. 

To geraniol jest jednym z aktywnych składników  w  preparatach dla koni, odstraszających owady. 

Jest organicznym związkiem chemicznym, występującym w olejkach eterycznych (pelargoniowym, cytrynowym, różanym). Po raz pierwszy wyizolowano go z Geranium (pelargonii pachnącej)  w 1871 roku i stąd wzięła się jego nazwa. Geraniol jest ważnym narzędziem do naturalnego zwalczania komarów i kleszczy. Jest on naturalnie występującym monoterpenoidem posiadającym silne własności zapachowe. Jest bardzo lekki, dzięki czemu łatwo unosi się w powietrzu, roztaczając wokół swój niesamowity aromat.

Geraniol powstrzymuje muchy, komary, kleszcze i inne owady przed atakowaniem konia i siadaniem na nim, po czy ulatnia się nie zagrażając środowisku i jest całkowicie niewykrywalny. Jako naturalny składnik geraniol ulega biodegradacji i charakteryzuje się niskim poziomem bioakumulacji, dzięki czemu jest zupełnie bezpieczny dla środowiska.

d